Μπάτης ή Αμπάτης, Γεώργιος

(Παλαιά Λουτρά Μεθάνων 1886 – Πειραιάς 1967). Καλλιτέχνης του ρεμπέτικου τραγουδιού. Το πραγματικό του επίθετο ήταν Τσω(ο)ρός – το «Μπάτης» ήταν παρωνύμιο του πατέρα του, που ήταν οικοδόμος στο επάγγελμα. Το 1902 μετακόμισε οικογενειακώς στον Πειραιά. Είχε περιπετειώδη ζωή: έμεινε στον στρατό 12 ολόκληρα χρόνια (1908-20), λόγω αλλεπάλληλων λιποταξιών –εκεί έμαθε να παίζει και μπαγλαμά– και ακολούθησε διάφορα επαγγέλματα: πρακτικός γιατρός, χοροδιδάσκαλος (Δραπετσώνα, 1925), ιδιοκτήτης καφενείου-τεκέ (1937) κ.ά. Ήταν ιδρυτικό μέλος της «τετράδος της περίφημης του Πειραιά», μαζί με τους Βαμβακάρη, Δελιά και Παγιουμτζή. Γνωστός και ως Ρήγας του Πειραιά, καθώς και για την πληθωρική, καλόκαρδη φυσιογνωμία του, υπήρξε κεφαλαιώδης μορφή του ρεμπέτικου τραγουδιού.